10. Widma sygnału
Jjednym
z najczęstszych "grzechów" popełnianych przez operatorów pracuj±cych emisj±
PSK31 (i nie tylko) jest przesterowanie nadajnika. Prac± w nieliniowym
zakresie powoduje powstanie produktów intermodulacyjnych znacznie poszerzaj±cych
zajmowane pasmo i powoduj±cych zakłócenia s±siednich stacji. Przestrzeganie
podawanych w instrukcjach programów reguł doboru poziomu modulacji zapobiega
wprawdzie w przeważaj±cej liczbie przypadków przed nadmiernymi zniekształceniami
ale całkowit± pewność można uzyskać po obejrzeniu widma własnego sygnału na ekranie
analizatora widma. Jest to jednak przyrz±d drogi i niedostępny dla większości
amatorów. Nowsze wersje programów komunikacyjnych PSK31 s± z tego względu wyposażone
w podprogramy dokonuj±ce pomiaru poziomu składowych pasożytniczych. Na optyczn± (mocno
przybliżon±) ocenę jakości odbieranych sygnałów pozwalaj± panoramiczne wskaźniki
widma (wskaźniki wodospadowe). Część programów jest również wyposażona w proste
analizatory widma. Oczywiście to całe wyposażenie pozwala jedynie na ocenę i pomiary
jakości sygnałów odbieranych a nie sygnału własnego. Operatorzy stacji musz± więc
polegać na raportach korespondentów.
Prawidłowego pomiaru (lub optycznej oceny) najłatwiej dokonać
w czasie transmisji znaków wypełniaj±cych. Transmitowany jest wówczas ci±g zer
powoduj±cych kolejne zmiany fazy o 180 stopni. Czysty sygnał zawiera wówczas jedynie
dwa pr±żki oddalone od środka o +/- 15,625Hz. Ich poziom jest właśnie poziomem
odniesienia dla pomiaru zawartości składowych pasożytniczych. Na wskaźniku wodospadowym
sygnał taki jest widoczny w postaci dwóch kresek przypominaj±cych szyny. Pojawiaj±ce
się wokół nich dodatkowe słabsze kreski odpowiadaj± właśnie pr±żkom pasożytniczym.
Na ilustracji poniżej przedstawiono dokładniejszy obraz widma czystego sygnału.
Częstotliwość środkowa wynosi w tym przykładzie 100 Hz a częstotliwości pr±żków -
odpowiednio 84,375 Hz i 115,625 Hz.